Choroba lokomocyjna – leki

Leki, które przeciwdziałają chorobie lokomocyjnej mogą powodować nieprzyjemne symptomy, takie jak zaburzenia koncentracji, senność, czy rozmazane widzenie. U dzieci chorobę lokomocyjną powinno się zatem leczyć suplementami diety z dodatkiem imbiru, które niwelują dyskomfort podczas podróży, nie wywołując przy tym żadnych skutków ubocznych.

Choroba lokomocyjna a leki na bazie imbiru

Kłącze imbiru lekarskiego, albo wyciąg z niego to składniki drażetek, herbatek ziołowych, lizaków, syropów, pastylek do ssania dla dzieci, które stosowane są przez podróżnych, aby zapobiec objawom choroby lokomocyjnej, takim jak wymioty i nudności, a także celem złagodzenia zaburzeń trawienia i niestrawności. Kłącze imbiru to środek, który wpływa korzystnie na funkcjonowanie układu pokarmowego, gdyż:
- pomaga ograniczyć złe samopoczucie podczas podróżowania różnymi środkami komunikacji, ponieważ łagodzi mdłości i ma właściwości przeciwwymiotne, zarówno w przewodzie pokarmowym, jak i w centralnym układzie nerwowym,
- zwiększa wydzielanie soku żołądkowego i śliny,
- ponadto nie powoduje uczucia senności i nadmiernego uczucia suchości w ustach (typowe objawy niepożądane po zażyciu leków syntetycznych).

Imbir to naturalny składnik, który jest dobrze tolerowany przez dzieci (tego typu suplementy można stosować już od 3 roku życia), jak i przez osoby dorosłe. Dla osoby dorosłej dawka kłącza imbiru wynosi zwykle 180-250 mg, a dla dzieci 30-110mg. Zapobiegawczo przeciwko objawom choroby lokomocyjnej można przyjąć dwie drażetki, albo pastylki na minimum pół godziny przed zaplanowaną podróżą, natomiast podczas pojawienia się nudności w trakcie jej trwania można zastosować kolejną dawkę, co 4 godziny, niemniej nie zaleca się przyjmowania więcej niż 4 dawek tego typu suplementów. Warto zaznaczyć, że roślinne środki na chorobę lokomocyjną są najbezpieczniejsze, a przy tym pozbawione działań niepożądanych opisywanych niżej substancji chemicznych. Ponadto takie naturalne suplementy z kłączem imbiru często mają charakter witaminowo-ziołowy, gdyż są wzbogacane w witaminę B6, której niedobory mogą także stanowić przyczynę podatności organizmu na odczuwany podczas podróży dyskomfort.

Leki na chorobę lokomocyjną bez recepty

Jednym z ogólnie dostępnych leków na chorobę lokomocyjną jest lecznicza guma w pastylkach, która zawiera 20, albo 50 mg dimenhydrinatu ( dimenhydratu). Substancja ta działa: przeciwuczuleniowo (ogranicza działanie histaminy), przeciwymiotnie, uspokajająco. Dimenhydrynat to lek antyhistaminowy pierwszej generacji, który blokuje receptory H1, niemniej posiada również właściwości cholinolityczne, co dodatkowo zwiększa jego działanie powstrzymujące wymioty. Substancja ta doskonale wchłania się po połknięciu i z łatwością przenika przez barierę krew-mózg. Silnie hamuje ośrodek wymiotny, który umiejscowiony jest w rdzeniu przedłużonym, a także odruchy błędnikowe w kinetozie. Ogranicza też perystaltykę jelit i napięcie mięśni gładkich. Leki na bazie dimenhydrynatu stosowane są w celu powstrzymania i leczenia wymiotów i nudności towarzyszących chorobie lokomocyjnej. Dla dorosłych zalecana porcja leku to 2-3 dawki z odstępami 30-minutowymi ( w formie gum ), albo jednorazowo 1-2 tabletki na 30 minut przed planowaną podróżą, a efekt jego działania utrzymuje się do 6 godzin od podania. Gumy i tabletki można podawać dzieciom, które ukończyły 6 rok życia, jeżeli mogą same połknąć tabletkę, albo gdy potrafią poprawnie przeżuwać. Oczywiście dzieciom zaleca się podawanie znacznie niższych dawek.

Leki z dimenhydrynatem mogą powodować:
- uczucie zmęczenia i osłabienia,
- senność,
- zawroty głowy,
- zaburzenia koncentracji.
Mogą w znacznym stopniu ograniczyć naszą sprawność psychomotoryczną, dlatego też podczas kuracji nie można obsługiwać urządzeń mechanicznych i prowadzić pojazdów. Gdy przyjmowane są tabletki, lub pastylki z dimenhydrynatem, mogą pojawić się :
- suchość jamy ustnej i błony śluzowej,
- biegunki, lub zaparcia,
- bóle brzucha,
- przemijające zaburzenia wzroku.
Szczególnie u dzieci obserwuje się też paradoksalne reakcje, takie jak drżenie, niepokój, czy pobudzenie. Długotrwałe stosowanie suplementu z dimenhydrynatem może nawet doprowadzić do uzależnienia. Jeżeli u pacjenta stwierdzono alergię na zawartą w leku substancję czynną, nie należy go stosować. Leków tych nie można stosować również w przypadku takich chorób jak padaczka, jaskra z wąskim kątem przesączania, w guzie chromochłonnym, w porfirii, u kobiet będących w ciąży i karmiących piersią i u mężczyzn, którzy posiadają przerośniętą prostatę. Bardzo istotne jest, aby nie łączyć tychże suplementów z lekami, które działają hamująco na ośrodkowy układ nerwowy, ani z alkoholem, gdyż dimenhydrynat nasila ich działanie kliniczne i efekty uboczne.

Choroba lokomocyjna – leki na receptę

Prometazyna - W aptekach dostępne są także drażetki (10, albo 20mg), a także syropy (1mg/ml) z prometazyną, która stanowi również lek antyhistaminowy, wykorzystywany do zapobiegania i leczenia choroby lokomocyjnej, gdyż potrafi blokować wybrane sygnały przesyłane do mózgu. Lek ten można nabyć w aptece internetowej tylko na podstawie recepty lekarskiej i nie można go stosować u dzieci, które nie ukończyły jeszcze 1 roku życia. Prometazyna w skuteczny sposób zapobiega wymiotom i nudnościom, a jej początkowe działanie obserwowane jest już po upływie 20 minut. Zwykle u dzieci powyżej 12 roku życia i u dorosłych zalecana się stosowanie dawki 25 mg na minimum 30 minut przed planowaną podróżą ( można ją powtórzyć już po 8 godzinach), a u dużo młodszych podróżujących zalecana dawka to 0,25-0,5 mg/kg masy ciała ( co 12 godzin ). Najczęstsze działania niepożądane prometazyny to :
- reakcje alergiczne ( trudności z oddychaniem, obrzęk, wysypka, nadwrażliwość na słońce),
- problemy z trawieniem,
- zaburzenia wzroku,
- senność
- zawroty i bóle głowy.
Ponadto lek ten może być przyczyną upośledzenia sprawności psychofizycznej.
Hioscyna (skopolamina) jest lekiem, który nabyć można w postaci tabletek (możliwość połykania, żucia, albo ssania), lub plastrów (należy przykleić je za uchem na 5 godzin przed podróżą), dlatego też możliwe jest dobranie najwygodniejszej formy preparatu. Substancja ta potrafi łagodzić objawy choroby lokomocyjnej (mdłości i stany wymiotne), gdyż :
- osłabia perystaltykę przewodu pokarmowego,
- rozluźnia mięśnie gładkie,
- hamuje wydzielanie śliny,
- osłabia wydzielanie żołądkowe.
Nie zaleca się stosowania hioscyny osobom, które uczulone są na alkaloidy tropinowe, albo cierpią na choroby wzroku (chociażby na jaskrę), jak również na zaburzenia oddawania moczu, a także u mężczyzn z przerostem gruczołu krokowego i u kobiet będących w ciąży i karmiących piersią. Hioscyna wykazuje także działanie depresyjne na układ nerwowy. Podczas jej zażywania nie można przyjmować innych leków o działaniu przeciw wymiotnym, jak również spożywać alkoholu. Pośród najczęściej występujących objawów niepożądanych można wymienić :
- niewielkie alergiczne odczyny na skórze,
- lekkie zawroty głowy i zmęczenie,
- problemy ze wzrokiem,
- suchość w jamie ustnej.

 

Artykuł ma charakter informacyjny. Pamiętaj, aby diagnozę i leczenie tego problemu zdrowotnego skonsultować z lekarzem.
Żródła:
https://m.wylecz.to/pl/serwis/leki/choroba-lokomocyjna-leki-i-ich-dzialanie.html