sprawdź legalność naszej apteki w rejestrze aptek 
< powrót do listy artykułów
Leki na prostatę
Prostata (gruczoł krokowy, stercz) jest to nieparzysty narząd mięśniowo-gruczołowy należący do męskiego układu płciowego. Wydziela białawą, mętną ciecz o charakterystycznym zapachu i słabo kwasowym odczynie, która jest nośnikiem plemników.
- Stercz składa się z dwóch płatów: lewego oraz prawego, które połączone są węziną. W rzadkich przypadkach występuje dodatkowo płat środkowy. Kształt prostaty jest porównywany z kształtem jadalnego kasztana ze względu na jej spłaszczony stożek. Gruczoł krokowy jest otoczony mocną torebką zbudowaną z mięśni gładkich, kurczących się podczas ejakulacji.
- Prostata jest umiejscowiona poniżej pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Przez jej miąższ przechodzi część sterczowa cewki moczowej, dlatego gdy następuje jej rozrost, na skutek mechanicznego ucisku cewki moczowej, mogą pojawiać się problemy przy oddawaniu moczu oraz inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu.
- Część tylna stercza przylega bezpośrednio do odbytnicy. Mocny ucisk w tej okolicy powoduje gwałtowne uczucie parcia na pęcherz oraz czasami pieczenie w okolicy żołędzi. Masaż gruczołu krokowego wykonywany zarówno ze względów lekarskich, jak i erotycznych, przyczynia się do czasowego podwyższenia stężenia PSA (swoistego antygenu sterczowego), co może z kolei powodować oznaczenie nieprawidłowego poziomu w badaniu laboratoryjnym
Leki stosowane w chorobach prostaty - apteki internetowe
Główną zasadą zalecaną przez lekarzy specjalistów w chorobach prostaty, jest przyjmowanie terapii farmakologicznej dotąd, dokąd przynosi oczekiwane korzyści i rezultaty. W przypadku leczenia łagodnego przerostu prostaty stosowane są najczęściej leki na prostatę z dwóch grup: alfablokerów i inhibitorów enzymu 5-alfareduktazy (5-ARI). Tamsolusyna - wybiórczy, kompetycyjny antagonista adrenergicznych receptorów a1, o ściśle dużym powinowactwie do podtypów a1A i a1D. Receptory te znajdują się bardzo licznie we włóknach mięśni gładkich, okolicy szyi pęcherza, odcinka cewki moczowej należącego do prostaty oraz zrębu gruczołu krokowego. Są odpowiedzialne za skurcz mięśni gładkich stercza i cewki moczowej. W wyniku działania leku dochodzi do zablokowania receptorów, zmniejszenia napięcia włókien mięśniowych, zmniejszenia ucisku gruczołu na odcinek cewki moczowej, poprawy przepływu cewkowego, zmniejszenia objawów wywołanych obturacją (częstomocz, parcie na mocz, częste oddawanie moczu w nocy, zaleganie moczu w pęcherzu), usprawnienia mikcji. Minimalizują się również dolegliwości związane z napięciem błony mięśniowej pęcherza moczowego oraz dolnego odcinka układu moczowego, redukują się się objawy podrażnienia. Dzięki wybiórczości swojego działania zazwyczaj nie wywołuje klinicznie istotnej redukcji ciśnienia tętniczego. Po podaniu p.o. dostępność biologiczna wynosi ok. 100%. tmax wynosi ok. 6 h. Lek wiąże się w 99% z białkiem osocza. Metabolizm zachodzi w wątrobie, wydalany jest głównie z moczem, ok. 9% w postaci niezmienionej. t1/2 po podaniu jednorazowym wynosi ok. 10 h, w trakcie długotrwałego podawania – ok. 13 h. Doksazosyna - wybiórczo i kompetycyjnie blokuje postsynaptyczne receptory a1-adrenergiczne. Zmniejsza ciśnienie tętnicze poprzez zmniejszenie oporu obwodowego. Długotrwałe leczenie nie przyczynia się do rozwoju tolerancji. Wywiera korzystne działanie na gospodarkę lipidową; potęguje stosunek HDL/cholesterol całkowity i redukuje stężenie triglicerydów, a także cholesterolu całkowitego we krwi. Wywołuje regresję przerostu mięśnia lewej komory serca, wstrzymuje agregację płytek, zwiększa aktywność t-PA i wrażliwość na insulinę. Nie ma niekorzystnego wpływu metabolicznego i może być przyjmowana przez chorych na astmę, dnę moczanowa, cukrzycę, osób z hiperlipidemią i u osób w podeszłym wieku. Na skutek wybiórczej blokady receptorów a1-adrenergicznych znajdujących się w sterczu i szyi pęcherza moczowego usprawnia parametry urodynamiczne i wywołuje zmniejszenie dolegliwości u chorych z łagodnym rozrostem prostaty. Po podaniu jednej dawki doksazosyny, działanie hipotensyjne trwa przez 24 h, co daje możliwość stosowania leku raz na dobę. Po podaniu leku w postaci o zmodyfikowanym uwalnianiu jego stężenie we krwi ulega mniejszym wahaniom. Stosunek stężenia maksymalnego do stężenia utrzymującego się przez większą część doby w przypadku doksazosyny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu równa jest mniej niż połowie wartości dla tabletek o zwykłym uwalnianiu. Alfuzosyna - pochodna chinazoliny. Jest lekiem, który wybiórczo hamuje receptory a1-adrenergiczne. Wstrzymanie tych receptorów wywołuje rozszerzenie naczyń zwężonych przez działanie endogennych (wytwarzanych w organizmie) amin katecholowych (np. adrenaliny lub noradrenaliny). Rozszerzenie naczyń następuje zarówno w obszarze naczyń tętniczych jak i żylnych. Wynikiem tego działania minimalizuje się opór naczyniowy, co prowadzi do obniżenia podwyższonego ciśnienia tętniczego. Symptomy kliniczne łagodnego rozrostu gruczołu krokowego związane są nie tylko z rozmiarem gruczołu, ale także z oddziaływaniem impulsów nerwowych układu współczulnego, pobudzających receptory a-adrenergiczne w układzie moczowym i wywołują napięcie mięśni gładkich dolnego odcinka dróg moczowych. Przyjęcie alfuzosyny powoduje zmniejszenie się napięcia mięśni gładkich, usprawnieniem przepływu moczu, ułatwieniem opróżniania pęcherza moczowego oraz zredukowaną retencją moczu. Ponieważ alfuzosyna mocniej działa na mięśnie gładkie cewki moczowej aniżeli na mięśniówkę naczyń krwionośnych, wpływ leczniczy na drogi moczowe pojawia się przy dawkach wywierających mały wpływ na ciśnienie tętnicze krwi. Wskazaniem do zastosowania alfuzosyny jest łagodny rozrost gruczołu krokowego. Po przyjęciu doustnym dostępność biologiczna równa jest ok. 64%. Maksymalne stężenie w osoczu krwi osiągane jest 0,5–6 h od przyjęcia leku. Metabolizm ma miejsce w wątrobie, większa część dawki wydalana jest w formie nieaktywnych metabolitów z kałem (75–90%), ok. 11% leku w niezmienionej postaci wydalane jest z moczem. Sylodosyna - niezwykle wybiórczy antagonista receptorów a1A-adrenergicznych. Receptory a1A-adrenergiczne występują głównie w gruczole krokowym, podstawie oraz szyjce pęcherza moczowego, torebce prostaty i części sterczowej moczowodu. Zatrzymanie tych receptorów wywołuje rozluźnienie mięśni gładkich struktur, gdzie występują, z następowym zredukowaniem oporu podpęcherzowego. Sylodosyna nie ma wpływu na kurczliwość mięśni gładkich wypieracza. Wywołuje poprawę dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych mających związek z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, którymi mogą być fazy gromadzenia się moczu (podrażnieniowe) oraz fazy wydalania moczu (zaporowe). Lek pokazuje istotnie mniejsze powinowactwo do receptorów a1B-adrenergicznych, występujących głównie w układzie krążenia. Po przyjęciu p.o. dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego i wchłanianie jest proporcjonalne do zażytej dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna równa jest ok. 32%. tmax wynosi ok. 2,5 h. Pokarm redukuje cmax o ok. 30%, zwiększa tmax o ok. 1 h, ma niski wpływ na AUC. Sylodosyna zachodzi w wiązania z białkami osocza w 96,6%. Sylodosyna jest substratem glikoproteiny P. W znacznym stopniu lek ten jest metabolizowany m.in. na drodze utleniania, przeważnie przy udziale CYP3A4 i glukuronidacji. Istotnym metabolitem jest glukuronid sylodosyny posiadający dłuższy t1/2 i osiągający ok. 4-krotnie wyższe stężenie w osoczu, jeśli porównywany z sylodosyną. Aktywność glukuronidu sylodosyny wykazano w badaniu in vitro. Lek jest wydalany z moczem i kałem, głównie w formie metabolitów. W moczu odzyskiwane są bardzo małe ilości niezmienionego leku. t1/2 sylodosyny to ok. 11 h, a jej glukuronidu ok. 18 h. U chorych z zaburzeniami czynności nerek ekspozycja na lek jest wyższa (wyższe wartości cmax i AUC). Terazosyna - to wybiórczy antagonista receptorów a1-adrenergiczne. Zatrzymując receptory a1, wywołuje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich szyi pęcherza moczowego oraz gruczołu krokowego, co powoduje złagodzenia symptomów rozrostu gruczołu krokowego i polepsza parametry przepływu moczu. Jako iż w trzonie pęcherza moczowego jest względnie mało receptorów a1-adrenergiczne, terazosyna obniża objawy obstrukcji, nie mając wpływu na kurczliwość całego pęcherza moczowego. Blokada receptorów a1-adrenergiczne wywołuje spadek ciśnienia tętniczego w wyniku minimalizacji oporu naczyń obwodowych. Terazosyna powoduje spadek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, zarówno przy pozycji stojącej, jak i leżącej, przy czym wpływ leku na ciśnienie rozkurczowe jest bardziej zaznaczone. Lek wykazuje również korzystny wpływ na stężenie lipidów w surowicy krwi: redukuje stężenie cholesterolu całkowitego i lipoprotein o małej oraz bardzo małej gęstości (LDL i VLDL), nie zmieniając stężenia lipoprotein o dużej gęstości (HDL). Po przyjęciu p.o. natychmiast i całkowicie jest wchłaniany z przewodu pokarmowego. tmax – 1 h. Dostępność biologiczna wynosi 90%. Pokarm spowalnia tmax o ok. 1 h, zmniejsza cmax,nie ma wpływu na całkowitą wartość AUC i odpowiedź kliniczną. Początek działania pojawia się po 15 min od przyjęcia leku, szczyt działania – po 3 h. Lek w minimalnym stopniu ulega efektowi pierwszego przejścia, dlatego też prawie cała dawka występuje we krwi w formie związku macierzystego. Metabolizowana jest w wątrobie, jeden z 4 znanych metabolitów jest farmakologicznie aktywny. W 90–94% wiązany jest z białkami osocza. t1/2 równe jest 12 h. Działanie terapeutyczne trwa przez 24 h. Ok. 10% dawki wydalane jest w formie niezmienionej z moczem, zaś 20% z żółcią. Reszta część dawki wydala się w postaci metabolitów. Generalnie 40% leku wydalane jest z moczem, zaś 60% z kałem.
Artykuł ma charakter informacyjny. Pamiętaj, aby diagnozę i leczenie tego problemu zdrowotnego skonsultować z lekarzem.
Linki:
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=765
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=245
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=770
https://bazalekow.mp.pl/leki/subst.html?id=68
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=4962
http://www.medonet.pl/magazyny/prostata,prostata---objawy-i-leczenie-przerostu-prostaty,artykul,1670966.html
https://www.doz.pl/apteka/k108-Prostata
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gruczoł_krokowy
< powrót do listy artykułów
- Stercz składa się z dwóch płatów: lewego oraz prawego, które połączone są węziną. W rzadkich przypadkach występuje dodatkowo płat środkowy. Kształt prostaty jest porównywany z kształtem jadalnego kasztana ze względu na jej spłaszczony stożek. Gruczoł krokowy jest otoczony mocną torebką zbudowaną z mięśni gładkich, kurczących się podczas ejakulacji.
- Prostata jest umiejscowiona poniżej pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Przez jej miąższ przechodzi część sterczowa cewki moczowej, dlatego gdy następuje jej rozrost, na skutek mechanicznego ucisku cewki moczowej, mogą pojawiać się problemy przy oddawaniu moczu oraz inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu.
- Część tylna stercza przylega bezpośrednio do odbytnicy. Mocny ucisk w tej okolicy powoduje gwałtowne uczucie parcia na pęcherz oraz czasami pieczenie w okolicy żołędzi. Masaż gruczołu krokowego wykonywany zarówno ze względów lekarskich, jak i erotycznych, przyczynia się do czasowego podwyższenia stężenia PSA (swoistego antygenu sterczowego), co może z kolei powodować oznaczenie nieprawidłowego poziomu w badaniu laboratoryjnym
Problemy z prostatą
Choroby gruczołu krokowego występują najczęściej u mężczyzn w dojrzałym wieku. Zignorowanie nawet łagodnych dolegliwości ze strony prostaty jest ryzykowne, ponieważ nieprzyjemne objawy szybko się nasilają i mogą prowadzić do przewlekłych chorób. Najczęściej występującą chorobą prostaty jest jej łagodny przerost, określany z języka angielskiego skrótem BPH. Występuje u 50% mężczyzn powyżej 60. r. ż., kiedy to dochodzi do spadku produkcji testosteronu i androgenów. Polega na rozrastaniu się komórek gruczołowych prostaty, które z koli uciskają na przewód moczowy i powodują problemy z oddawaniem moczu. O wiele rzadziej występuje nowotwór złośliwy, określany skrótem PCa. Termin „łagodny przerost prostaty” wskazuje na fakt, iż nie mamy do czynienia z rakiem złośliwym, chociaż na skutek nieograniczonego podziału komórek stercza, jest zaliczany przez naukowców do nowotworów, ale łagodnych. Leczenie chorób prostaty powinno być jak najszybciej wdrożone, ponieważ niezbędna w tym wypadku farmakoterapia jest skuteczna jedynie w początkowych i średnio zaawansowanych stadiach choroby, a nie zaawansowanych.Leczenie chorób prostaty (apteka internetowa)
Leczenie schorzeń prostaty polega przede wszystkim na stosowaniu preparatów wyprodukowanych z naturalnych składników, które regulują prawidłowe funkcjonowanie gospodarki hormonalnej. Przemysł farmakologiczny - apteka (apteka online) ma bogatą ofertę, w której można znaleźć dużo preparatów na prostatę w postaci kapsułek, drażetek, tabletek doustnych, kropli homeopatycznych oraz płynów doustnych. Ich naturalny skład zawiera między innymi: ziele wierzbownicy, pokrzywę, pestki z dyni i ma na celu wspomaganie działania układu moczowego i rozrodczego mężczyzn.Leki stosowane w chorobach prostaty - apteki internetowe
Główną zasadą zalecaną przez lekarzy specjalistów w chorobach prostaty, jest przyjmowanie terapii farmakologicznej dotąd, dokąd przynosi oczekiwane korzyści i rezultaty. W przypadku leczenia łagodnego przerostu prostaty stosowane są najczęściej leki na prostatę z dwóch grup: alfablokerów i inhibitorów enzymu 5-alfareduktazy (5-ARI). Tamsolusyna - wybiórczy, kompetycyjny antagonista adrenergicznych receptorów a1, o ściśle dużym powinowactwie do podtypów a1A i a1D. Receptory te znajdują się bardzo licznie we włóknach mięśni gładkich, okolicy szyi pęcherza, odcinka cewki moczowej należącego do prostaty oraz zrębu gruczołu krokowego. Są odpowiedzialne za skurcz mięśni gładkich stercza i cewki moczowej. W wyniku działania leku dochodzi do zablokowania receptorów, zmniejszenia napięcia włókien mięśniowych, zmniejszenia ucisku gruczołu na odcinek cewki moczowej, poprawy przepływu cewkowego, zmniejszenia objawów wywołanych obturacją (częstomocz, parcie na mocz, częste oddawanie moczu w nocy, zaleganie moczu w pęcherzu), usprawnienia mikcji. Minimalizują się również dolegliwości związane z napięciem błony mięśniowej pęcherza moczowego oraz dolnego odcinka układu moczowego, redukują się się objawy podrażnienia. Dzięki wybiórczości swojego działania zazwyczaj nie wywołuje klinicznie istotnej redukcji ciśnienia tętniczego. Po podaniu p.o. dostępność biologiczna wynosi ok. 100%. tmax wynosi ok. 6 h. Lek wiąże się w 99% z białkiem osocza. Metabolizm zachodzi w wątrobie, wydalany jest głównie z moczem, ok. 9% w postaci niezmienionej. t1/2 po podaniu jednorazowym wynosi ok. 10 h, w trakcie długotrwałego podawania – ok. 13 h. Doksazosyna - wybiórczo i kompetycyjnie blokuje postsynaptyczne receptory a1-adrenergiczne. Zmniejsza ciśnienie tętnicze poprzez zmniejszenie oporu obwodowego. Długotrwałe leczenie nie przyczynia się do rozwoju tolerancji. Wywiera korzystne działanie na gospodarkę lipidową; potęguje stosunek HDL/cholesterol całkowity i redukuje stężenie triglicerydów, a także cholesterolu całkowitego we krwi. Wywołuje regresję przerostu mięśnia lewej komory serca, wstrzymuje agregację płytek, zwiększa aktywność t-PA i wrażliwość na insulinę. Nie ma niekorzystnego wpływu metabolicznego i może być przyjmowana przez chorych na astmę, dnę moczanowa, cukrzycę, osób z hiperlipidemią i u osób w podeszłym wieku. Na skutek wybiórczej blokady receptorów a1-adrenergicznych znajdujących się w sterczu i szyi pęcherza moczowego usprawnia parametry urodynamiczne i wywołuje zmniejszenie dolegliwości u chorych z łagodnym rozrostem prostaty. Po podaniu jednej dawki doksazosyny, działanie hipotensyjne trwa przez 24 h, co daje możliwość stosowania leku raz na dobę. Po podaniu leku w postaci o zmodyfikowanym uwalnianiu jego stężenie we krwi ulega mniejszym wahaniom. Stosunek stężenia maksymalnego do stężenia utrzymującego się przez większą część doby w przypadku doksazosyny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu równa jest mniej niż połowie wartości dla tabletek o zwykłym uwalnianiu. Alfuzosyna - pochodna chinazoliny. Jest lekiem, który wybiórczo hamuje receptory a1-adrenergiczne. Wstrzymanie tych receptorów wywołuje rozszerzenie naczyń zwężonych przez działanie endogennych (wytwarzanych w organizmie) amin katecholowych (np. adrenaliny lub noradrenaliny). Rozszerzenie naczyń następuje zarówno w obszarze naczyń tętniczych jak i żylnych. Wynikiem tego działania minimalizuje się opór naczyniowy, co prowadzi do obniżenia podwyższonego ciśnienia tętniczego. Symptomy kliniczne łagodnego rozrostu gruczołu krokowego związane są nie tylko z rozmiarem gruczołu, ale także z oddziaływaniem impulsów nerwowych układu współczulnego, pobudzających receptory a-adrenergiczne w układzie moczowym i wywołują napięcie mięśni gładkich dolnego odcinka dróg moczowych. Przyjęcie alfuzosyny powoduje zmniejszenie się napięcia mięśni gładkich, usprawnieniem przepływu moczu, ułatwieniem opróżniania pęcherza moczowego oraz zredukowaną retencją moczu. Ponieważ alfuzosyna mocniej działa na mięśnie gładkie cewki moczowej aniżeli na mięśniówkę naczyń krwionośnych, wpływ leczniczy na drogi moczowe pojawia się przy dawkach wywierających mały wpływ na ciśnienie tętnicze krwi. Wskazaniem do zastosowania alfuzosyny jest łagodny rozrost gruczołu krokowego. Po przyjęciu doustnym dostępność biologiczna równa jest ok. 64%. Maksymalne stężenie w osoczu krwi osiągane jest 0,5–6 h od przyjęcia leku. Metabolizm ma miejsce w wątrobie, większa część dawki wydalana jest w formie nieaktywnych metabolitów z kałem (75–90%), ok. 11% leku w niezmienionej postaci wydalane jest z moczem. Sylodosyna - niezwykle wybiórczy antagonista receptorów a1A-adrenergicznych. Receptory a1A-adrenergiczne występują głównie w gruczole krokowym, podstawie oraz szyjce pęcherza moczowego, torebce prostaty i części sterczowej moczowodu. Zatrzymanie tych receptorów wywołuje rozluźnienie mięśni gładkich struktur, gdzie występują, z następowym zredukowaniem oporu podpęcherzowego. Sylodosyna nie ma wpływu na kurczliwość mięśni gładkich wypieracza. Wywołuje poprawę dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych mających związek z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, którymi mogą być fazy gromadzenia się moczu (podrażnieniowe) oraz fazy wydalania moczu (zaporowe). Lek pokazuje istotnie mniejsze powinowactwo do receptorów a1B-adrenergicznych, występujących głównie w układzie krążenia. Po przyjęciu p.o. dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego i wchłanianie jest proporcjonalne do zażytej dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna równa jest ok. 32%. tmax wynosi ok. 2,5 h. Pokarm redukuje cmax o ok. 30%, zwiększa tmax o ok. 1 h, ma niski wpływ na AUC. Sylodosyna zachodzi w wiązania z białkami osocza w 96,6%. Sylodosyna jest substratem glikoproteiny P. W znacznym stopniu lek ten jest metabolizowany m.in. na drodze utleniania, przeważnie przy udziale CYP3A4 i glukuronidacji. Istotnym metabolitem jest glukuronid sylodosyny posiadający dłuższy t1/2 i osiągający ok. 4-krotnie wyższe stężenie w osoczu, jeśli porównywany z sylodosyną. Aktywność glukuronidu sylodosyny wykazano w badaniu in vitro. Lek jest wydalany z moczem i kałem, głównie w formie metabolitów. W moczu odzyskiwane są bardzo małe ilości niezmienionego leku. t1/2 sylodosyny to ok. 11 h, a jej glukuronidu ok. 18 h. U chorych z zaburzeniami czynności nerek ekspozycja na lek jest wyższa (wyższe wartości cmax i AUC). Terazosyna - to wybiórczy antagonista receptorów a1-adrenergiczne. Zatrzymując receptory a1, wywołuje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich szyi pęcherza moczowego oraz gruczołu krokowego, co powoduje złagodzenia symptomów rozrostu gruczołu krokowego i polepsza parametry przepływu moczu. Jako iż w trzonie pęcherza moczowego jest względnie mało receptorów a1-adrenergiczne, terazosyna obniża objawy obstrukcji, nie mając wpływu na kurczliwość całego pęcherza moczowego. Blokada receptorów a1-adrenergiczne wywołuje spadek ciśnienia tętniczego w wyniku minimalizacji oporu naczyń obwodowych. Terazosyna powoduje spadek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, zarówno przy pozycji stojącej, jak i leżącej, przy czym wpływ leku na ciśnienie rozkurczowe jest bardziej zaznaczone. Lek wykazuje również korzystny wpływ na stężenie lipidów w surowicy krwi: redukuje stężenie cholesterolu całkowitego i lipoprotein o małej oraz bardzo małej gęstości (LDL i VLDL), nie zmieniając stężenia lipoprotein o dużej gęstości (HDL). Po przyjęciu p.o. natychmiast i całkowicie jest wchłaniany z przewodu pokarmowego. tmax – 1 h. Dostępność biologiczna wynosi 90%. Pokarm spowalnia tmax o ok. 1 h, zmniejsza cmax,nie ma wpływu na całkowitą wartość AUC i odpowiedź kliniczną. Początek działania pojawia się po 15 min od przyjęcia leku, szczyt działania – po 3 h. Lek w minimalnym stopniu ulega efektowi pierwszego przejścia, dlatego też prawie cała dawka występuje we krwi w formie związku macierzystego. Metabolizowana jest w wątrobie, jeden z 4 znanych metabolitów jest farmakologicznie aktywny. W 90–94% wiązany jest z białkami osocza. t1/2 równe jest 12 h. Działanie terapeutyczne trwa przez 24 h. Ok. 10% dawki wydalane jest w formie niezmienionej z moczem, zaś 20% z żółcią. Reszta część dawki wydala się w postaci metabolitów. Generalnie 40% leku wydalane jest z moczem, zaś 60% z kałem.
Artykuł ma charakter informacyjny. Pamiętaj, aby diagnozę i leczenie tego problemu zdrowotnego skonsultować z lekarzem.
Linki:
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=765
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=245
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=770
https://bazalekow.mp.pl/leki/subst.html?id=68
https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=4962
http://www.medonet.pl/magazyny/prostata,prostata---objawy-i-leczenie-przerostu-prostaty,artykul,1670966.html
https://www.doz.pl/apteka/k108-Prostata
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gruczoł_krokowy